Regelmatig kom ik met mensen in contact die eenzaamheid in hun (huwelijks)relatie ervaren. Stellen die tientallen jaren getrouwd zijn, of juist nog maar net. Toegeven dat je eenzaam bent, valt onder een van de meest moeilijke en meest kwetsbare uitingen. Vooral mensen die trouw zijn, integer en loyaal willen deze eenzaamheid het liefst niet onder […]
Hoe rouw je om iemand met wie je een ingewikkelde relatie had? Hulpverlener Lies is in gesprek met Marga, die een moeder met psychische problemen had. De impact van de moeilijke relatie die zij hadden, is groot. Ook jaren ná het overlijden van haar moeder. Geen moeder Ik heb geprobeerd te accepteren dat ik niet
Hij was in de 40. Na een heel turbulent leven was zijn gevoel voor eigenwaarde op het nulpunt beland. Zijn werk was anders gelopen dan hij had gehoopt, met schulden tot gevolg. Een gezin met twee kinderen om te onderhouden. Een eigen huis. Hij was rusteloos, boos, zat vol schuldgevoelens en wist niet meer hoe hij
Alles voelt zo anders en de hele wereld ziet er anders uit. Als je verder moet leven na het overlijden van iemand waar je veel van hebt gehouden, kom je terecht in een land waar je de weg niet kent. Er zijn zoveel vragen als je geconfronteerd wordt met rouw en verlies. Je kunt
Hij loopt op de begraafplaats als ik met een gieter langs hem heenloop. In de 80, bruinverbrand, korte broek en sandalen. ‘Wat een dooie boel hier hè?’ merkt hij op. Ik schiet in de lach: ’Dat kun je wel zeggen. Gelukkig maar dat het daar niet bij blijft.’ Maar hij vindt van wel: ‘Dood is
Uit het boek: Het jaar dat mijn vader stierf. Leo Fijen. Ten Have, 2007. Anselm Grun: “Rouw verandert je identiteit. Je kunt niet meer de rol hebben die je normaal had. De rouw confronteert je met de vraag: “Wie ben ik echt? Kloppen alle rollen die ik tot nu toe gespeeld heb nog wel? Of
Janet was 15, vermoeid, verward, onzeker en wilde al jaren liever niet meer naar school. En echt, ze had een fijne kindertijd gehad, genoeg vriendinnen om mee te spelen en een leuke tijd op school. Tot de laatste klas van de basisschool, toen begon het allemaal anders te worden. Ze deed niet mee met grenzen
Ik kom uit een groot gezin, heb jaren met mensen samengewoond in een groot huis en ben bijna 40 jaar samen met Jan geweest. Nu, al een aantal jaren sinds het overlijden van Jan, ben ik de meeste tijd alleen. De woonkamer is ook nogal groot uitgevallen. Soms vragen mensen mij wel eens voorzichtig of ik
De ruimte op het strand versterkt de eenzaamheid. Het huilen wordt verhevigd door de branding. Gedachten komen aangestormd maar maken niet veel kans. De strakke blauwe lucht doet een belofte. Een stamelend gebed welt op U was en bent mijn rots. Mijn hoop, bevestigd door de warmte van het zonlicht. Lies Nijman, oktober 2008
