Het jaar is rond maar nooit meer de cirkel die zal voor altijd een stukje open zijn een gat voelbaar een litteken als opening om binnen te gaan in een ruimte die leidt naar herinnering aan jou en daardoor naar de kern van het leven met God. Lies Nijman, 28 september 2009
Ik ben vanmorgen naar het graf geweest heb de bloemen verzorgd de zon op de steen zien schijnen het is winter geweest de lente en de zomer hebben hun beurt overgeslagen blijven geduldig wachten op tijden die zeker komen gaan. Lies Nijman, 28 september 2009
Kun je ooit weer kijken leven lachen met een rauwe wond van wachten? Lies Nijman, september 2009
Het is te stil het lijkt wel of het erger wordt er komt geen eind aan jouw afwezigheid zolang ik hier ben en jij Daar komt er nooit een eind aan deze eindeloze stille leegte. Lies Nijman, augustus 2009
Samen waren wij als een kerkklok veel mensen hebben genoten van het mooie geluid en de roep om naar de kerk te komen beantwoord maar nu de klepel eruit is gehaald is de nagalm oorverdovend levenslang de trilling door heel mijn wezen kostbaar de mensen die het willen horen en wachten op het nieuwe geluid. Lies
Als er iemand was die het geloofde, was jij het wel. Als er iemand was die het tot het einde heeft volgehouden, was jij het wel. Als er iemand was die mild reageerde op moeilijke woorden over genezing, was jij het wel. Als er iemand was die heeft laten zien dat je
Een paar mensen wil ik overhouden die met mij over jou willen praten voor wie het verlies nog geen voltooid verleden tijd is die jou hebben gekend en van je hebben gehouden en begrijpen dat het verleden in zekere zin, voor mij voor altijd heden zal blijven. Lies Nijman, februari 2009
Je bent na gebed terechtgekomen in de schoot van een grote engel waar je verzorgd werd terwijl je een wonderlijke tijd doorbracht in een hemelse slaap. Lies Nijman, januari 2009
Wat nog niet weg mag zijn je ruitoverhemden je wollen truien je oude ruitcolbertje je Bommelschoenen die al zo vaak zijn opgeknapt en boven op de kapstok voor altijd je hoeden. Lies Nijman, januari 2009 © Lies Nijman – Kopiëren toegestaan bij vermelding van de bron
Heimwee doet me dwalen door het huis doet me zoeken terwijl ik wel weet dat je niet te vinden bent. Heimwee doet me herinneren aan wat was doet me terugverlangen terwijl ik wel weet dat het nooit meer hetzelfde zal zijn. Heimwee doet me beseffen dat ik je mis doet me voelen dat
Het hele huis is gevuld met jouw afwezigheid de leegte is tastbaar de stilte is hoorbaar zoekend verplaats ik mijn bed ik leg een kleed op de vloer hunkerend naar geborgenheid. Lies Nijman, november 2008
Er is een gat geslagen gaat dat ooit weer dicht kunnen wij ooit nog ten volle leven of is het alleen maar overleven. We hebben de draad weer opgepakt van zoveel nietszeggende dingen dingen die nergens over gaan die zinloos en zouteloos zijn nu jij er niet meer bent. Geen bevestiging of bemoediging
Nooit meer onbegrensd onvoorwaardelijk alles delen met elkaar nooit meer samen van de kinderen genieten nooit meer samen bidden samen lachen samen huilen samen klussen nooit meer onze lievelingsroos zien bloeien Hoe verwerk je een aardverschuiving In je ziel? Lies Nijman, november 2008
Geef mij de tijd te huilen om het “nooit meer”. Geef mij de tijd te rouwen om ’t gemis. Geef mij de tijd de pijn heel diep te voelen. Geef mij de tijd te leven met wat niet meer is. Geef mij wat troost met weinig lieve woorden. Geef mij wat steun een arm, een
Ze zeggen dat het rouwtáken zijn dat het jaren kan duren dat je regelmatig terugvalt dat de zin om verder te leven heel lang weg kan blijven dat je veel kwetsbaarder bent en kan huilen om de kleinste dingen dat je schrikt van je eigen emoties en anderen ook dat je vrienden kwijt zal raken
Ik vraag U niet meer een verklaring, ik vraag U niet meer het waarom. Wat ik U wel vraag lieve Vader, is dat ik deze tijd doorkom. Ik voel me ziek, verscheurd, verlaten, door het gemis, scherp is de pijn. Hoe kan ik zo nog verder leven, niets zal ooit meer hetzelfde zijn.
Zou je zien dat zoveel mensen zijn gekomen om jou de laatste eer te bewijzen. Zou je voelen dat zoveel mensen van je hebben gehouden. Zou je verbaasd zijn bij het lezen van alle mooie herinneringen. Zou je trots zijn op de kinderen die met hart en ziel muziek maken voor jou. Zou je rust
Je bent net in de kist gelegd met een brancard van boven naar beneden gebracht. Ik heb het niet gezien zat weggedoken kwam pas beneden toen alles klaar was. Lies Nijman, september 2008
Ik ben vanmorgen naar het graf geweest een steen ligt op mijn maag er zit een gat in mijn buik ik ben blij dat het herfst is en dat het nog winter wordt lente kan nog lang niet. Lies Nijman, september 2008
Je hebt net je laatste adem uitgeblazen het is opeens zo akelig stil ik tast onder het dekbed op zoek naar de warmte van je huid zachtjes wrijf ik om zo lang mogelijk die warmte vast te houden mijn hoofd zakt op je borst ik voel de kilte opkruipen verlang hevig dat je weer gaat
