Hoe lukt het ons nog om uit de vele stemmen die wij dagelijks om ons heen horen, de juiste te kiezen? Stemmen in ons binnenste, stemmen van vroeger, woorden die tegen ons zijn gezegd en altijd met ons meereizen. Stemmen die ons terneerdrukken, ons het gevoel geven niet te voldoen, altijd tekort te schieten.
Hoe lukt het ons om een gezond zelfbeeld te ontwikkelen met de stemmen om ons heen en op social media, die ons vertellen dat we succesvol moeten zijn, moeten presteren, bepaalde dingen moeten hebben en er op een bepaalde manier moeten uitzien?
En dan die innerlijke stem die ons vertelt niet goed genoeg te zijn, aan allerlei voorwaarden te moeten voldoen, voordat iemand van ons kan houden? Hoe lukt het zo nog om op elkaar af te stemmen, om zo een relatie op te bouwen?
Nog zo’n stem die we blindelings geloven, de stem die ons afraadt om ons kwetsbaar op te stellen, omdat het gevaarlijk is, omdat we niet zullen worden geaccepteerd of als zwak zullen worden gezien.
Steeds meer stemmen vragen onze aandacht: via facebook, twitter, whatsapp, allerlei nieuwssites en op televisie. Het zijn meestal de hardste, meest dominante stemmen die de aandacht krijgen en waarnaar geluisterd wordt.
Wanneer nemen we de tijd om te luisteren naar de zachtere stemmen? De stem van iemand die vraagt hoe het met je gaat en die tijd heeft om naar het antwoord te luisteren? De stem van iemand die laat weten je even nodig te hebben, die zegt bang te zijn en bedroefd.
Er is een Stem die het belangrijkste is en altijd blijft, dat is de stem van de Liefde. Die spreekt woorden waardoor je tevoorschijn durft te komen, waardoor je angst verdwijnt en je pijn wordt verzacht. Een stem die zachtjes, bijna fluisterend zegt: je bent me lief, ik houd van jou.
Gisteren mocht ik de verdiepingsopleiding afronden tot EFT-relatietherapeut, een opleiding waar we o.a. leerden af te stemmen op de emoties, op dat wat in iemand leeft, maar niet als eerste zichtbaar is. Op wat verborgen zit onder boosheid, onverschilligheid of perfectionisme. We leerden om een veilige bedding te creëren, waardoor mensen weer durven voelen wat er echt in hen leeft en wat nu eindelijk eens aan het woord wil komen. Wat nu eens eindelijk stem wil krijgen. We helpen hen dan, zodat voor het eerst de stem gehoord kan worden. Soms zijn de woorden nog zo ver weg, dat wij die woorden voorzeggen en zo stem geven aan een angst, aan eenzaamheid en een diepe behoefte.
We helpen de partner om die woorden te ontvangen en de betekenis te laten doordringen. We helpen om daarop te reageren, anders dan eerst en zo stem te geven aan nieuwe woorden, woorden die verbinden, die vertrouwen wekken en vrijheid bieden. Het kost tijd, aandacht en veel geruststelling om wederzijds deze woorden te kunnen uitspreken en te kunnen ontvangen.
Ik vind het een voorrecht om zo’n stemdrager te mogen zijn. Ik heb gezien hoe collega-therapeuten ieder op hun eigen manier drager zijn van die universele stem van de Liefde. De stem die uitnodigt, niet oordeelt, geruststelt, voordoet, erkent, aanmoedigt en troost. Ik hoorde hun stemmen, soms zo zacht en fluisterend, zo helemaal afgestemd op de ander, dat het ontroerde, verwonderde en mij deed beseffen dat er voor mijn ogen iets heel moois gebeurde.
Ik ben ervan overtuigd dat ieder mens, oud of jong, blank of bruin, vader of zoon, laag- of hoogbegaafd, dat wij allemaal drager van die stem kunnen zijn. Er zijn wel mensen nodig die voordoen hoe je met je stem op die frequentie kunt afstemmen.
Mag het zo zijn, dat er steeds meer mensen bijkomen, mensen die beseffen dat niet alleen onze woorden, maar ook onze stem de drager is van die onvoorwaardelijke Liefde.
Ik wil mijn docenten Barbara Kohnstamm en Jaap Zoetmulder en mijn collega’s bedanken voor hun inspirerende voorbeelden hoe je dat op een mooie manier kunt doen!
