Waarom staan er allemaal van die lastige verhalen in de Bijbel? Over moord en doodslag. Over bedriegen, overspel en hebzucht. Wat hebben we eraan dat al die verhalen opgeschreven zijn? Als we geloven dat de Bijbel het woord van God is, waarin we kunnen lezen wie Hij is en wat Hij met ons mensen voor bedoeling had en heeft, waarom dan al die negatieve verhalen? Je zou kunnen denken dat dit niet bepaald bevorderlijk is voor de aantrekkelijkheid van het geloof.
En nog moeilijker te begrijpen: waarom staan er verhalen in van teleurstellingen, tekortschieten, ruzies van mensen onderling? Mensen die oprecht in God geloven, die Hem willen volgen en willen dienen en de beste bedoelingen hadden? Dat is toch helemaal onverstandig en schadelijk? De ruzie tussen Paulus en Barnabas. De teleurstelling van Jezus toen de discipelen in slaap vielen terwijl Hij hen zo nodig had vlak voor zijn kruisiging. Petrus die Jezus drie keer verloochent. Wij zouden ons in deze tijd wel drie keer bedenken voor we openlijk uit zouden komen voor teleurstellingen als christenen onder elkaar. We zouden denken dat we de kerk daarmee zouden schaden. We zouden ons schamen omdat we er onderling niet uitkwamen. We zouden dit verbloemen omdat we denken dat het nadelig zou zijn voor de geloofwaardigheid van het evangelie.
Toen ik daar zo over mijmerde de laatste tijd realiseerde ik me dat de Bijbel de helft dunner zou zijn geweest als al die verhalen niet vermeld zouden zijn. Dat deze verhalen van alle tijden zijn. Dat de kracht juist zit in het tonen van die kwetsbaarheid. Dat mensen zich kunnen herkennen en dat hun eigen verhaal er dan ook mag zijn. Dat het erom gaat hoe we daar met elkaar mee omgaan en hoe we met elkaar verder gaan.
Voor mij was de belangrijkste ontdekking in dit verband, dat de Bijbel dit aankan. Dat het geloof in God het aankan om niets te hoeven verbloemen. Dat openhartigheid en eerlijkheid en het vertellen hoe fout het soms kan gaan tussen de mens en God en mensen onderling niet schadelijk hoeft te zijn, maar juist de geloofwaardigheid versterkt. Ook oprechte mensen, ook mensen die God en hun medemens willen dienen, schieten tekort. Ook zij stellen anderen teleur. Ook zij zien soms niet op tijd wat een ander nodig heeft, of kunnen dat niet geven. Ook zij hebben kwetsuren opgelopen in het leven waardoor soms vanuit pijn gereageerd wordt.
Waarom staan er teleurstellingen in van Jezus?
Volgens mij staat het er in omdat het over de gevoelens van Jezus gaat en dat die serieus genomen moeten worden. Hij wist dat God hem zou redden maar was toch bedroefd, angstig en teleurgesteld. Het laat zien dat Hij echt mens was en dat mensen elkaar soms kunnen teleurstellen of niet kunnen begrijpen wat de ander nodig heeft. Of als ze het wel begrijpen het niet kunnen geven, het niet kunnen waarmaken door bepaalde regels die zijn opgelegd, of niet kunnen opbrengen door vermoeidheid of eigen kwetsuren.
Het stelt mij enorm gerust dat deze verhalen er mogen zijn. Dat deze kwetsbaarheid juist omgevormd kan worden tot kracht.
Niet het verbloemen maar het benoemen blijkt doeltreffend te zijn.
