Na een gesprek met een van mijn broers kwam ik op het idee om ook een Verkadealbum op te sporen. Wat mij raakte was de emotie die ik bij hem bespeurde toen hij vertelde van de verrassing die zijn dochter hem bezorgde door tweedehands albums voor hem te kopen. Wat maakt dat je geraakt wordt, niet alleen door zo’n lief gebaar, maar ook door een boek van vroeger. Een boek waar een geschiedenis aan vastzit en waar je iets mee hebt. Waar herinneringen bij horen.
Wat maakt dat je geraakt en ontroerd wordt door de natuur? Is het de kwetsbaarheid? De onschuld? Het heimwee? Zijn het bepaalde herinneringen?
Verkade begon in 1903 met het bijvoegen van plaatjes bij haar producten. Er waren eerst sprookjesalbums en later kwamen plaatjes van de natuur. Een jaar later werd Jac.P. Thijsse benaderd om de tekst van de albums te schrijven. Hij was leraar, veldbioloog en natuurbeschermer. Hij was de schrijver van de meeste van de 31 albums. Zo was er een Lente, Zomer, Herfst en Winter album. Er zijn miljoenen albums in omloop gebracht.
Die met bloemen en vlinders vind ik een van de mooiste albums. Vlinders maakten in mijn jeugd volop deel uit van de natuur. In de bloementuin van mijn opa, maar ook gewoon in de bloemenwei in de buurt. Ze zaten ook vastgeprikt aan de muur in de kamer van mijn broer. Eng en zielig vonden wij jongere kinderen dat. Maar het maakte ook dat wij van dichtbij alle verschillende soorten en kleuren konden bewonderen.
Rupsen zoeken. Het met spanning wachten op de geboorte van een vlinder uit een pop. Ik realiseer me dat vlinders veel meer in de tuin voorkwamen dan nu. Door de ontroering van mijn broer besef ik dat we als kind konden genieten van bloemen en beestjes en vlinders. We konden genieten van mensen die ons voorlazen en ons de liefde voor het kwetsbare en mysterieuze van de natuur doorgaven. Die tijd namen om hiervoor te gaan zitten met een boek op schoot. Die ons meenamen naar slootjes en stil bleven staan om het geluid van een kwakende kikker te laten horen.
Een vlinder is alleen al door zijn kwetsbaarheid ontroerend. Hij doet je stilstaan en kijken. Een kwartier lang probeerde ik afgelopen zomer om er een vast te leggen op de foto. Steeds vloog hij weg en ik, vasthoudend, wachtte tot hij terugkwam. Ik realiseerde me dat het een zeldzaamheid aan het worden is.
Zo’n oud album brengt me even terug in de tijd. Ik sluit mijn ogen en ben weer in de bloementuin van mijn moeder. Ik geniet van alles wat ik zie en hoor. Ik vraag me af of al die mooie geuren en kleuren Daar ook zullen zijn. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het niet zo is. Ik ken iemand die op zijn ziekbed momenten had dat hij zich waande in die Natuur. Daar waar al het kwaad verdwenen is. Waar de kleuren, zoals hij het zag en omschreef, veel dieper en intenser waren dan hier. Waar hij lag op een veldbed in het gras en genoot van de puurheid en zuiverheid van de atmosfeer.
Door het Verkadealbum en alle herinneringen aan de tuinen van toen, geniet ik alvast een klein beetje van hoe overweldigend het Daar zal zijn.
