De sabbat is er voor de mens en de mens niet voor de sabbat. Barmhartigheid wil ik, geen offers (Mattheus 12: 1-9).
Jezus liep op een sabbat door de korenvelden. Zijn leerlingen kregen honger en begonnen aren te plukken en te eten. De Farizeeën spraken hen erop aan dat dit volgens de regels niet mag op de sabbat. Jezus reageert totaal anders dan verwacht. Het is alsof Hij zegt: “Oké jongens, nu even als volwassenen onder elkaar: waar gaat het hier nu eigenlijk over? Heb je die regels voor jezelf nodig, uit veiligheid, of denk je dat God dit nodig heeft? Kun je regels zien als ondersteunend en helpend of heb jij het nodig om te denken dat God deze regels nodig heeft?”
Is het een soort “zieligheid” van God, heeft Hij dit nodig? Of kent Hij zijn pappenheimers en weet hij dat wij die speelruimte dikwijls niet aankunnen of misbruiken? Regels zijn er om ons goed te doen, maar van regels kan ook afgeweken worden. Er zijn redenen die boven regels uitgaan: omkomen van de honger, je naaste liefhebben, een dier redden uit een put, barmhartigheid. We hebben als kind andere regels nodig dan volwassenen. Er is veiligheid nodig om op te groeien als kind. Als volwassene ben je “meester” over je leven en in goede zin over dat van anderen. Verantwoordelijk dus. Je wordt geacht zelf je verstand en je inzicht te gebruiken en de regels als ondersteuning te zien. Sommige mensen komen nooit verder dan de regels. Ook in de kerken. Ze groeien niet op tot volwassenen. Ze klampen zich vast aan regels uit een soort veiligheid. Uit angst om buiten de kaders te leven. Dat zegt iets over de mens en niet over God. Prima als je dit nodig hebt, maar leg het de ander niet op alsof dit iets is wat God nodig heeft. Geestelijk volwassen zijn betekent dat je kunt leven met regels en weet wanneer je daarvan af kunt wijken.
