Ik vraag U niet meer een verklaring,
ik vraag U niet meer het waarom.
Wat ik U wel vraag lieve Vader,
is dat ik deze tijd doorkom.
Ik voel me ziek, verscheurd, verlaten,
door het gemis, scherp is de pijn.
Hoe kan ik zo nog verder leven,
niets zal ooit meer hetzelfde zijn.
Uw taak was altijd voor ons samen,
wij waren zo lang “Jan en Lies”.
De kracht zat juist in onze eenheid,
ondraaglijk is dit groot verlies.
U koos ervoor hem thuis te halen,
hij leeft nu in Uw werkelijkheid.
Geef mij de kracht Uw spoor te volgen,
te dienen tot in eeuwigheid.
Lies Nijman, oktober 2008
