Je hebt net
je laatste adem
uitgeblazen
het is opeens zo
akelig stil
ik tast onder
het dekbed
op zoek naar
de warmte van je huid
zachtjes wrijf ik
om zo lang mogelijk
die warmte vast te houden
mijn hoofd zakt
op je borst
ik voel de kilte opkruipen
verlang hevig
dat je weer gaat ademen
hoe had ik ooit
kunnen vermoeden
dat de dood
zo erg
zo stil zou zijn.
Lies Nijman, september 2008