The Passion wordt gezien als een mooi sprookje, opgevoerd om van te genieten en te bewonderen. Meewarig bekeken door de ogen van mensen die allang beter weten. Minachtend gemeden door mensen die jaloers zijn op de verbondenheid die duidelijk zichtbaar is tussen de zangers en de spelers.
In deze tijd waarin we nadenken over het lijden en sterven van Jezus besef ik opnieuw hoe actueel dit verhaal is. Ergens diep in mij blijft er altijd een sprankje hoop dat mensen leren van de geschiedenis en dat zoiets nooit meer zal gebeuren. Ik hoef maar even in te loggen en zie en hoor hoe onnoemlijk veel mensen nog lijden door onrecht, haat, discriminatie en mishandeling. Hoe massaal het ‘Kruisig Hem, of hen’ nog geroepen wordt.
Hoe kan het dat vandaag in Rotterdam een vreedzame demonstratie van o.a. ‘Christenen voor Israël’ geweigerd wordt en een bijeenkomst van Palestijnse Arabieren kan doorgaan? Het congres wordt georganiseerd door de ‘Palestinian Return Centre’, een dekmantel van Hamas. Hamas is een terroristische organisatie die verantwoordelijk is voor talloze moordaanslagen. In het handvest van Hamas staat dat het ultieme doel is om zoveel mogelijk Joden te vermoorden en om Israël van de kaart te vegen.
Hoe kan het dat mensen die horen bij een terroristische organisatie letterlijk en figuurlijk de ruimte krijgen in Rotterdam om duizenden aanhangers toe te spreken en dat niemand op een normale manier daartegen kan protesteren?
Mensen uit Eritrea gingen afgelopen week op straat liggen om hun stem te laten horen toen een vertegenwoordiger van een dictator, die bloed aan zijn handen heeft, kwam spreken. Daardoor is de bijeenkomst alsnog afgelast.
Worden mensen gestraft voor hun vreedzame protest en beloond voor het verstoren van de orde? De enige manier die overblijft om te protesteren is dus het trappen van rellen en het verstoren van de orde?
Ik schaam me diep!
In wat voor land leven wij als dit soort onzinnige beslissingen wordt genomen?
Het is gemakkelijk om het verhaal van Pasen, bezongen in de Matthäus-Passion, of uitgebeeld in The Passion, af te doen als een sprookje waarin je kunt geloven, of niet. Het ongemakkelijke moment komt als de menigte roept ‘Kruisig Hem’, dit geeft een diep gevoel van schaamte en maakt dat je niet kunt geloven dat dit toen is gebeurd en dat dit nu kan gebeuren in 2017. Er kwam een intens gevoel van schaamte en een diep besef van schuld toen tijdens The Passion, op de vraag van Pilatus ( Johnny Kraaijkamp jr) wie vrijgelaten moest worden, een klein meisje uit de menigte niet – zoals iedereen – ‘Barabas!’ riep, maar ‘Jezus!’.
Een paar dagen later laten we mensen toe die keihard ‘Kruisig hen’ roepen tegen joden, christenen en andere minderheden. Die er alles aan willen doen om hen te vernietigen en dit niet onder stoelen of banken steken. De genocide die nu plaatsvindt laat gruwelijke beelden zien van mensen die gekruisigd worden, gemarteld en onthoofd.
En wat doen wij?
Diep verontwaardigd, vol schaamte, lees ik de berichten hierover. Wij laten het opnieuw gebeuren, wij laten het over ons heenkomen, wij hebben het hart uit onze borst laten snijden, en zien met lede ogen aan dat de haat kansen krijgt die ongekend zijn.
Gezegend de mensen die opstaan en de confrontatie zijn aangegaan en de liefde verkiezen boven de haat. Mensen zoals Dietrich Bonhoeffer, Jules Schelvis, Anne Frank, Asia Bibi, Frans van der Lugt, en onnoemlijk veel bekende en onbekende anderen.
Ik heb sterk de neiging – maar ben te laf – om op straat te gaan liggen in Rotterdam.
Ik schaam mij diep daarvoor.
