Het was mei 1978, een week voor Pinksteren. Voor me lag een Bijbelstudie over het werk van de Heilige Geest. De groep jongeren waaraan ik Bijbelstudie wilde gaan geven, varieerde van zestien tot twintig jaar. Jongens en meisjes die via het werk van Youth for Christ tot geloof waren gekomen. Tot geloof waren gekomen? Wat bedoelen we daar eigenlijk mee?
Wat konden wij van hen verwachten? Wat hadden zij nodig?
Het was een wonderlijke ervaring, om van het ene op het andere moment een studie door te geven, waar ik nog nooit over na had gedacht. De Bijbelstudie over de Heilige Geest werd bewaard voor later, want de Heer bepaalde me bij de volgende gelijkenis:
DE BEVRUCHTING
Voordat een kindje in de baarmoeder kan ontstaan, zijn er ontelbare zaadcellen op weg om een eicel te vinden. Er is er maar één nodig om een eitje te bevruchten. Ook is hier een speciale tijd voor. Zo zijn er talloze momenten dat iemand het Woord van God hoort, tot er één moment komt, dat het ook aangenomen wordt. Dat iemand gelooft dat hij door God geschapen is. Dat iemand gelooft dat het waar is dat Jezus heeft geleefd en voor zijn zonden gestorven is.
Is zo iemand nu meteen wedergeboren?
Het ontstaan van het leven is een moment, maar de volgroeiing tot een mens is een proces. Ook Joh.1:12 wijst hierop. Johannes zegt: “Allen die Hem aangenomen hebben, heeft hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden. Hier staat zowel “aannemen” als “worden”. Wat de Heer me duidelijk wilde maken was dat wanneer iemand ‘ja’ had gezegd tegen Hem, dit niet altijd direct een wedergeboorte inhield, maar dat een wedergeboorte hierop kan volgen. Vaak hield een ‘ja’ in: ‘Ja, ik wil meer weten.’ Als we denken dat tot bekering komen en de wedergeboorte, hetzelfde is, kunnen we de fout maken dat we geen rekening houden met een noodzakelijk stuk groei. Met alle gevolgen van dien. De jongeren hadden soms nog nooit in de Bijbel gelezen, ze wisten helemaal niet wat Jezus voor hen had gedaan. Waarop hadden ze dan “ja” gezegd?
Sommigen vergelijken iemand die pas gelooft, met een baby, maar de Heer bepaalde me erbij, dat een heleboel mensen gewoon nog een periode in de geestelijke moederschoot moeten doorbrengen. Dus ook oudere mensen die tot bekering komen.
VERSCHIJNSELEN
In het begin van de zwangerschap is het vruchtje nog zo klein, dat er aan de buitenkant niets te zien is. Maar het is er wel degelijk. Je merkt het aan bepaalde verschijnselen. Ook iemand die pas gelooft, heeft zo van die verschijnselen. Bijvoorbeeld dolenthousiast van een samenkomst thuiskomen of fanatiek nieuwe andere muziek beluisteren. Maar verder is er niets te zien, niemand heeft door dat er van binnen iets aan het ontwikkelen is.
Zo hebben we eens een jaar geschreven met iemand die ‘ja’ had gezegd tegen de Heer. Uit de brieven bleek dat het vruchtje groeide van binnen. We genoten van de veranderingen, o.a. in het denken, maar de familie had al die tijd niets gemerkt. Zo’n periode dat iemand eerst vanbinnen verandert kan best een tijd duren.
VOEDSEL
Het kindje begint te groeien. Heel belangrijk is het voedsel. De moeder moet goed eten. De baby krijgt voeding via de navelstreng. Nog geen vast voedsel, ook nog geen melk! Zo geloof ik dat je zo’n periode gewoon een voorbeeld mag navolgen. Het is niet verkeerd om dan iemands inzet, liefde, toewijding en geloof na te volgen. Ik geloof even wat jij gelooft. Ik eet even wat jij eet. Paulus zegt ook: ‘Wordt mijn navolgers, zoals ik Christus navolg.” Dat vraagt wel dat de moeder, als zij in verwachting is, ook goed voor zichzelf zorgt.
MISKRAAM
Als er na verloop van tijd iets niet goed is aan het vruchtje kan een spontane miskraam het gevolg zijn. Een stoornis in de ontwikkeling of in aanleg. De vrucht is dan niet levensvatbaar meer. Het komt voor dat mensen uit verkeerde motieven voor de Heer kiezen. We maakten wel mee, dat iemand ‘ja’ zei, omdat haar vriend dat ook had gedaan. Of dat iemand het zondaarsgebed meebad, om maar bij één van ons onderdak te krijgen. Er zijn ook mensen die na elke bekeringsoproep naar voren komen om allerlei redenen. Het blijkt overigens al snel in hoeverre zo’n keus echt is of wat er echt aan de hand is.
ABORTUS PROVOCATUS
De vrucht is in oorsprong goed, maar om allerlei redenen laten vrouwen hun kindje uit zich weg halen. Zo is ook ieder die oprecht gekozen heeft voor de Heer in principe een christen, een kind van Hem, ook al is hij nog niet wedergeboren. De Here zegt in de gelijkenis van de zaaier dat er mensen zijn, die het woord met blijdschap aannemen, maar doordat het niet diepgeworteld in hun leven is, wordt het onvruchtbaar. Het wordt weggeroofd. Het leven vloeit uit hen weg.
Het is een taak voor de gemeente om in zo’n beginperiode trouw te zijn, vol liefde en aandacht, bereid om te luisteren en geduld te hebben. Toch kan het dan nog gebeuren, dat iemand zelf niet verder wil.
ONTWIKKELING
Allerlei organen komen tot ontwikkeling in die negen maanden. Dat alles is nodig om straks los van de moeder te kunnen leven, te zien en te ademen. Sommige dingen die al klaargemaakt worden heeft de baby nog niet meteen nodig na de geboorte. Verkeerde gedachten over God, vooroordelen, angst, alles wat een wedergeboorte in de weg staat wordt in de loop van de tijd uit de weg geruimd. In deze periode worden allerlei principes aangeleerd, die niet meteen te gebruiken of toe te passen zijn. Maar het is goed als het klaar ligt wanneer het nodig is. De fundamenten van het geloof worden uitgelegd.
GEBOORTEWEEEN
Weeën zijn noodzakelijk voor het geboren worden van het kind. De samentrekkingen van de baarmoeder zorgen ervoor dat het geboortekanaal zich helemaal opent. Paulus schrijft in de brief aan de Galaten (4:18,19) over de weeën die hij opnieuw moet doorstaan. Timotheüs noemt hij: ‘Mijn waar kind in het geloof. Onesimus noemt hij: ‘Mijn kind dat ik in gevangenschap verwekt heb’ (Filemon: 10).
Ondanks de strijd en de pijn is er in de weeën periode een zekerheid van: ‘nu komt het’.
Zo kun je van sommige mensen die het heel moeilijk hebben, een gevoel van rust en zekerheid hebben dat ze er doorheen zullen komen. Het is ook belangrijk om, als degene die meeleeft, ontspannen te zijn. Je laat je niet meeslepen in een paniekgevoel. Je neemt geen overhaaste maatregelen. Wat je wel doet is naast iemand staan, bemoedigen en wijzen op de beloften die God voor iedereen gegeven heeft.
GEBOORTE
Ook dit is een fase, die bij de één vrij kort kan zijn, maar bij de ander juist heel lang. Het is een proces. Veel christenen kunnen precies zeggen wanneer ze wedergeboren zijn. Ik denk dat een geestelijke wedergeboorte niet aan tijd gebonden is. Er zijn heel diverse verhalen over. Wel is onze houding belangrijk. We hebben het ook nodig dat iemand het vertrouwt, wat er ook gebeurt. We moeten niet dwarsliggen voor het geboortekanaal, maar ons vol overgave voegen en laten vormen tot we er door zijn. We baren onszelf niet, we worden wedergeboren.
NAVELSTRENG
Na het doorknippen van de navelstreng is het even heel spannend, ademt het kind goed, voldoet het aan de juiste eisen? Het is heerlijk als iemand waar je een hele tijd voor gezorgd hebt, in praktijk gaat brengen wat hij al die tijd van binnen had geleerd en afgekeken. Het is elke keer weer een wonder om dat proces in mensen te zien voltrekken.
Zelf hebben Jan en ik het voorrecht gehad om drie jaar intensief contact te hebben met een echtpaar dat voor ons als ouders functioneerde. Het heeft een basis gelegd voor ons hele leven. Natuurlijk is het de bedoeling om volwassen te worden en niet altijd afhankelijk te blijven, al is dat voor sommige mensen nooit haalbaar. Zoals mensen die geestelijk of verstandelijk beperkingen hebben.
Het is in de praktijk jammer genoeg niet altijd mogelijk om iemand als geestelijke vader of moeder te hebben, maar ik geloof dat we er met elkaar wel naar moeten streven.
Het ouderschap van God is een facet van het geloof dat ons als jong christen het meest geraakt heeft. Mensen hebben dat voor ons met heel hun inzet en liefde tot uiting gebracht.
Daar ben ik hen nog steeds dankbaar voor.
