Voor mensen die iemand verliezen, lijkt de wereld soms door te gaan alsof er niks is gebeurd. Samen rouwen gebeurt misschien alleen nog op de dag van de uitvaart. Maar hoe zou rouw ons juist kunnen verbinden?
Nadine en John hadden een moeilijke, maar ook goede laatste tijd samen gehad. En nu, een paar weken na zijn overlijden, weet Nadine niet waar ze het zoeken moet. Haar lichaam doet pijn, ze is in de war en mist John enorm. De gedachte komt bij haar op dat het helemaal niet zo gek was vroeger, een zichtbaar teken van rouw. Ze weet niet of ze zit te wachten op een zwarte band om haar arm, maar ze mist het dat niemand ziet wat er is gebeurd.
‘Niemand ziet mijn grote verdriet’
Ze werkt weer, maar het is alsof ze in een andere wereld stapt. Een wereld die niets weerspiegelt van haar verlies. Nadine probeert het mij uit te leggen: ‘Mijn collega’s praten over de meest onbelangrijke zaken en proberen het onderwerp rouw te vermijden. Intussen draag ik een groot verdriet met me mee dat niemand ziet. Ik weet niet of ik mijn werk op deze manier kan volhouden.’ Nooit besefte ze hoe sterk de behoefte is om werkelijk gezien te worden. Om iets van haar verdriet in anderen terug te zien.
Lees verder op IK MIS JE
